بند ۷ سیاست های جمعیتی ابلاغی مقام معظم رهبری:
بند ۷ سیاست های جمعیتی ابلاغی مقام معظم رهبری:
"فرهنگ سازی برای احترام و تکریم سالمندان و ایجاد شرایط لازم برای تأمین سلامت و نگهداری آنان در خانواده و پیش‌بینی ساز و کار لازم برای بهره‌مندی از تجارب و توانمندی‌های سالمندان در عرصه‌های مناسب"
در سال های اخیر کشور ایران به مدد توسعه اجتماعی، اقتصادی و پیشرفت های نظام سلامت، به میانگین سنی بالاتر و امید به زندگی بیشتری دست یافته است. بدیهی است افزایش امید به زندگی، با افزایش درصد جمعیت سالمند همراه بوده و سالخوردگی جمعیت یک دست آورد مثبت است. براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران، کشور ما ۷ میلیون سالمند دارد که ۲۸/۹ درصد جمعیت را تشکیل می دهد و انتظار می رود تا سال ۱۴۳۰ این درصد به ۳۰ درصدکل جمعیت کشور برسد. سهم جمعیت سالمندی در سطح استان ۹.۸ درصد می باشدکه از سهم جمعیت سالمندی کشوری بالاتر می باشد.
سالخوردگی جمعیت را باید یک موفقیت بهداشتی و وجود سالمندان را نعمتی از نعمات بی شمار پروردگار محسوب کرد. سالمندان ذخایر با ارزشی هستند که باید اقدامات لازم برای برخورداری بهینه از خردمندی و کاردانی آنان در خانواده و جامعه به عمل آید. مقام معظم رهبری در ابلاغ سیاستهای جدید جمعیتی، با اشراف کامل بر اهمیت موضوع تأکید بر برنامه ریزی برای پیشگیری از روند رو به رشد سالمندی و زمینه سازی سالمندی سالم داشتند. در این راستا و به منظور پاسداشت مقام این شهروندان ارشد، اول اکتبر (نهم مهر ماه) هر سال با عنوان روز جهانی سالمند نامگذاری شده است.
به همین منظور تاریخ ۹۷.۷.۷ لغایت ۹۷.۷.۱۳ برای گرامیداشت هفته جهانی سالمند منظور شده است. با عنایت به شعار سازمان جهانی بهداشت" تحکیم حقوق سالمندان" در سال جاری محوریت برنامه ها با تحکیم حقوق سالمندان می باشد تا گامی در راستای تکریم این پدران و مادران برداشته شود.
محورهای هفته جهانی سالمند در سال ۹۷:
شنبه ۱۳۹۷.۷.۷ مشارکت سالمندان در مناسبت های مذهبی
یکشنبه .۱۳۹۷.۷.۸ مناسب سازی فضاها برای سالمندان
دوشنبه ۱۳۹۷.۷.۹ تجلیل از پیشکسوتان عرصه اجتماع و زندگی
سه شنبه ۱۳۹۷.۷.۱۰ بهره مندی سالمندان از خدمات اجتماعی و بهداشتی – درمانی
چهارشنبه ۱۳۹۷.۷.۱۱ تداوم آموزش و یادگیری سالمندان
پنجشنبه ۱۳۹۷.۷.۱۲ استمرار روابط خانوادگی و اجتماعی سالمندان
جمعه ۱۳۹۷.۷.۱۳ امنیت اجتماعی برای سالمندان
امید زندگی و فرایند سالمندی
پیشرفت جامعه بشری، بهبود وضعیت بهداشتی درمانی و افزایش امید زندگی نهایتاً موجب افزایش درصد جمعیت سالمند شده است. سالخوردگی جمعیت، پیامد طبیعی افزایش امید زندگی است. سالخوردگی جمعیت پدیده جهانی و رو به افزایش است. جهان هر سال با درصد جمعیت سالمند بیشتر و سالمندان پیرتر روبرو خواهد بود. تامین سلامت سالمندان یکی از مهمترین چالش های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی درمانی در قرن بیست و یکم به شمار می‌رود. رشد جهانی جمعیت سالمندان هم برای ارائه کنندگان خدمات بهداشتی، درمانی و هم برای اعضای خانواده وجامعه ای که سالمندان در آن زندگی می‌کنند یک چالش مهم محسوب می گردد.
طبیعی است هر چه افراد مسن تر باشند به مراقبت ها و خدمات بیشتری احتیاج دارند. لذا برنامه ریزی برای ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان، ضروری است. سالمندی فرصتی است که اگر برنامه ریزی نداشته باشیم تبدیل به تهدید می شود. از آنجایی که ارایه خدمات به سالمندان، جهت ارتقاء سطح سلامت آنان، چند وجهی بوده و باید همواره همه ابعاد جسمانی، روانی، اجتماعی و روحانی آنان مورد توجه قرار گیرد، مسئولیت تامین سلامت سالمندان جامعه، ضمن محوریت وزارت بهداشت، نیاز به همکاری گسترده بین بخشی دارد.
البته افزایش جمعیت فی نفسه خود یک چالش نیست و نشان از موفقیت نظام سلامت در بالا بردن امید زندگی در جامعه دارد، اما در صورت بی توجهی سیاست‌گذاران سلامت کشور، می‌تواند چالش‌هایی برای نظام سلامت و نیز برای جامعه ایجاد نماید. سیاست‌گذاری و تدوین سیاست‌ها و استراتژی‌های اثربخش برای سلامت سالمندان در پیشگیری، درمان و توانبخشی در جهت فعال نگاه داشتن سالمندان و ارتقای سلامت این گروه، یکی از وظایف اصلی دولت‌ها است.
جوامع مختلف به مدد توسعه اجتماعی، اقتصادی و پیشرفت های نظام سلامت، به میانگین سنی بالاتری دست پیدا کرده و امید زندگی بیشتری را برای شهروندان خود به ارمغان آورده اند. در ایران نیز امید زندگی بدو تولد از کمی بیش از ۵۰ سال در سال ۱۹۷۷ به رقمی بالاتر از ۷۰ سال در سال های اخیر رسیده است. در امریکا از سال ۱۹۰۰ تا پایان قرن بیستم امید زندگی بدو تولد از ۴۷ سال به ۷۹ سال افزایش پیدا کرد و این رقم در ژاپن از مرز ۸۰ سال گذشته است
طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت در کشورهای در حال توسعه جمعیت سالمندان سریع ترین رشد را نسبت به تمام گروه های جمعیتی دارد و تا سال ۲۰۳۰ رشدی معادل ۴ برابر رشد کل جمعیت را دارا خواهد بود و به یک مسئله جمعیت شناختی عمده تبدیل خواهد شد.
فرایند سالمندی تغییرات تدریجی در ساختار و عملکرد موجودات زنده است که با مرور زمان ایجاد شده و ناشی از بیماری یا صدمات عمده نیست و سرانجام منجر به افزایش احتمال مرگ می شود. سن زیست شناختی کسی را نمی توان از سن تقویمی او دریافت. از این رو گفته شده است که هیچکس تنها با گذراندن شمارهایی از سال های عمر پیر نمی شود. غالباً برای سادگی، سن تقویمی را مبنای تعریف سالمندی قرار می دهند. بنا به تعریف و توصیف سازمان بهداشت جهانی، سالمند به کسی گفته می شود که سن ۶۰ سالگی را پشت سر گذاشته باشد.و از نظر سنی به سه گروه، سالمند جوان (۷۰-۶۰ سال)، سالمند میانسال (۸۰-۷۱) و سالمند پیر (۸۱ به بالاتر) تقسیم می گردند.
لذا سالمندی معمولاً همراه با مشکلات مختلفی است که جنبه های اجتماعی، روانی، فیزیولوژیک را می تواند در برگیرد.بدیهی است این موارد همراه با تحمیل هزینه قابل توجهی است.
تعاریف:
- سالمندان: عبارت از افرادی است که سن آنان ۶۰ سال و بالاتر می باشد.
- سالمند (سالمند جوان): عبارت از فردی است که سن او بین ۶۰ تا ۶۹ سال می باشد.
- سالخورده (سالمند میان سال): عبارت از فردی است که سن او بین ۷۰ تا ۷۹ سال می باشد.
- کهنسال (سالمند پیر): عبارت از فردی است که سن او ۸۰ سال و بالاتر می باشد.
- سالمندان آسیب پذیر: افرادی که در طی فرایند سالمندی دچار مشکلات ساختاری و عملکردی در بدن می‌شوند.
- شاخص سالمندی: عبارت از تعداد افراد ۶۰ ساله و بالاتر بازای هر ۱۰۰ نفر زیر ۱۵ سال در جمعیت می باشد.
- نسبت وابستگی سالمندان: عبارت از تعداد افراد ۶۰ ساله و بالاتر در هر ۱۰۰ نفر افرادی که سن آنها
۱۵ تا ۶۰ ساله می باشد.
- جامعه رو به سوی سالمندی: بر اساس تعاریف سازمان جهانی سلامت، جامعه‌ای که بیش از ۷ درصد جمعیت آنرا گروه های سنی در رده سالمندی تشکیل دهند آن جامعه با پدیده سالمندی مواجه شده است.
نظر شما :